Globalna siła serii drzemie zdecydowanie w trzech pierwszych częściach. IV, V i VI, mimo że jako niezależne produkcje całkiem przyzwoite, w zestawieniu z klasykami jawią się jako podrasowane wizualnie odcinanie kuponów. Skupmy się więc na esencji.
Jedynka
oraz dwójka
przypominają interaktywną baśń, wywołując po dziś dzień (biorąc pod uwagę rok ich wydania) lekkie niedowierzanie. Na wyobraźnię oddziałują przede wszystkim wyborną grafiką, muzyką i grywalnością, wrażeniem nieograniczonych możliwości, immersją na najwyższym poziomie, intuicyjnym systemem rozwoju postaci, logicznie zaplanowaną rozbudową miast i armii, rozczulającym bestiariuszem, emocjonującymi walkami, a nawet... samą frajdą z eksplorowania plansz.
Trójka zaś to strategiczne creme de la creme i ogólnie jedna z najwybitniejszych gier wszech czasów, w związku z czym 3DO może liczyć na moją dożywotnią sympatię (akurat coś ich to obchodzi).
Zalety poprzedniczek zostały tu podniesione do kwadratu: grafika jest jeszcze ładniejsza (i mam tu na myśli kwestie stricte estetyczne, nie wspominając nawet o możliwościach płynących z nowego silnika), zamki lepiej pomyślane, soundtrack po prostu zwala z nóg, kampanie kreatywniejsze i bardziej zróżnicowane, rozwój postaci poprawiony, a geniusz multiplayera nie mieści się w skali ocen. Ale starczy już tego patosu. Pod tym linkiem można wspominkowo przejrzeć zamki, stworzenia i wszystkie inne elementy z uniwersum Antagarichu.
Oceny :
Heroes of Might & Magic : 10/10!
Heroes of Might & Magic 2 : 10/10!
Heroes of Might & Magic 3 : 11/10!
Za jakieś 100 lat cała seria wciąż będzie niesamowicie grywalna.
PS Ścieżka dźwiękowa z trzeciej części autorstwa Paula Romero to jeden z najlepszych soundtracków w historii (włączając w to również ogromne zbiory muzyki filmowej).
